Filmy prl, film psychologiczny

Stłamszony przez żonę pantoflarz wikła się w romans z zaborczą kobietą.

Film nakręcony na podstawie opowiadania Marka Hłaski „Następny do raju” opowiada o kierowcach wożących na zdezelowanych ciężarówkach drzewo w Bieszczadach, bo nie mogą znaleźć żadnej innej porządnej pracy. Marzą, aby zarobić trochę pieniędzy i uciec do miasta, ale z drugiej strony wiedzą, że nie ma tam dla nich miejsca. Gdy do ich bazy przybywa wysłany przez partię „Zabawa” wraz ze swoją młodą żoną, kierowcy zaczynają zabiegać o jej względy i rywalizować między sobą.

W ciężarówce milicja znajduje zwłoki dziewczyny. Ofiarą jest Anna Barańczyk, a kierowca zostaje głównym podejrzanym.

Uczniowie technikum samochodowego są dość nietypowi. To wieczorowa szkoła dla pracujących, którzy z różnych przyczyn zaniechali kształcenia się. Jako dorośli ludzie chcą nadrobić zaległości i zdobyć świadectwo dojrzałości. Mają codzienne problemy, ciężką pracę, bywa, że zasypiają na lekcjach. Niedorzecznie tłumaczą się z nieodrobionej pracy domowej, a czasami wypracowania piszą im ich własne dzieci… Do wytrwałości w podjętym wyzwaniu zachęca ich profesor języka polskiego, który jest surowy i wymagający, ale też wyrozumiały… Nie wszystkim uda się osiągnąć cel, lecz ci, którzy wytrwają, z sentymentem będą wspominać swego nauczyciela…

Stefek ma kłopoty z milicją oraz ze światem przestępczym. Chłopak szuka schronienia w zakładzie dla umysłowo chorych, gdzie opowiada pacjentom o Seszelach, egzotycznych wyspach, "ziemi obiecanej". Następnie Stefek podejmuje pracę nocnego portiera w operze. Przekonuje się, że opera w nocy przemienia się w dom publiczny, a on sam pełni w nim rolę stróża. Zarobione pieniądze odkłada na spłatę długu. Pewnego dnia w teatrze pojawia się Dudzio, kolega ze szpitala, który marzy o Seszelach. Dudzio przez przypadek wyrzuca pieniądze Stefka. W operze pojawia się człowiek pani Grażyny, torturami próbujący zmusić Stefka do zwrotu długu. W dniu premiery "Carmen" znika Laura. Chłopak znajduje ją związaną w piwnicy. Ponownie pojawia się gangster pani Grażyny. Chulio w ataku szału zabija gangstera, potem próbuje zabić i Stefka, w końcu podpala teatr. Dudzio próbując ratować przyjaciela, spada ze szczytu dekoracji. Ścigany przez milicję, Stefek porywa karetkę z ciężko rannym Dudziem.

Artur (Roman Wilhelmi) w wieku 45 lat wyprowadza się z domu. Zostawia porządną pracę w instytucie, rodzinę i przyjaciół. Takie zachowanie wprowadza nie lada zamieszanie w gronie jego bliskich, którzy starają się pomóc. Chociaż Artur zadbał o kwestie finansowe swoje i rodziny, nikomu się nie naprzykrzał i nie wchodził w drogę, jego otoczenie uważało, że potrzebuje opieki. Zaczęto go nachodzić. Osobnik mieszkający w dworcowym hotelu i stołujący się w dworcowych barach, potrzebujący oddechu i samotności stanowi temat wart drążenia zarówno dla psychiatry dr Barcza (Janusz Zaorski) jak i Marka (Jan Englert) dziennikarza o podupadającej pozycji, który dzięki materiałowi o Arturze chce powrócić na szczyt.

Małe prowincjonalne miasteczko. Początek lat sześćdziesiątych. Młodzi chłopcy: Admirał, Ataman, Wódz i Pasza, spędzają wolny czas włócząc się po ulicach. Piją tanie wino i przesiadują z nudów na stacji kolejowej. Marzą o pięknym, pełnym przygód życiu. Pewnego dnia do miasteczka przybywa Marta, dziewczyna z obozu studenckiego. Między nią a Admirałem rodzi się uczucie. Chłopak zaniedbuje kolegów i cały czas spędza z Martą. Młodzieńcza miłość sprawia, że oboje stają się drażliwi. Dochodzi do zerwania.

Roman jest byłym żołnierzem Armii Krajowej. Pod koniec wojny otrzymuje rozkaz zlikwidowania ważnej osoby podejrzanej o współpracę z komunistami. Będąc targanym wyrzutami sumienia, wyroku nie wykonuje, przeprowadza się do innego miasta. Po latach zostaje jednak rozpoznany i uwięziony, by jedenaście lat później zostać objętym amnestią i wyjść z więzienia.